کودک تنبل (برخورد و شیوه رفتار صحیح)

نشانه های تنبل بودن کودکان:

◉ یکی از نشانه های تنبلی در کودکان، تمام نکردن کارها است. آنها به دلیل اعتماد به نفس پایین، توانایی و انگیزه ای برای به اتمام رساندن کارهایی که شروع کرده اند، ندارند.

◉ بعضی از این کودکان، به دلیل کوتاهی والدین در آموزش نظم، منظم بودن و مسئولیت پذیری را به درستی یاد نگرفته اند، بنابراین همواره به دنبال راهی برای فرار از انجام مسئولیت هایشان می گردند.

◉ بی تفاوتی و نداشتن تلاش و تکاپو برای انجام کار و حل مشکلات شخصی، یکی دیگر از نشانه های تنبلی کودکان است. این کودکان تلاشی برای انجام برنامه های خود ندارند و پتانسیل پایینی دارند.

◉ در مدرسه برای انجام تکالیف و یا کارهای فوق برنامه داوطلب نمی شوند و تلاشی برای همکاری با دانش آموزان دیگر نمی کنند. میزان خواب و استراحت آنها نسبت به سایر دانش آموزان بیشتر است.

◉ برای انجام ندادن کارهای روزانه و فعالیت های ورزشی بهانه تراشی مختلف می کنند و اصولآ به انجام فعالیت های ورزشی و یا هر فعالیتی که آنها را به تکاپو وادارد، علاقه ندارند.

◉ کودکان تنبل، دقت و تمرکز پایین دارند و رویاپردازی های قوی می کنند. این کودکان همیشه در کارهایشان از دیگران کمک می گیرند و متکی به خود نیستند.

.

دلایل تنبلی کودکان:

– زندگی شهر نشینی باعث شده که بی تحرکی و کم تحرکی در جامعه افزایش یابد و متأسفانه در سنین کودکی و نوجوانی به دلیل افزایش بازی های مجازی و رایانه ای، فعالیت فیزیکی کودکان نیز محدود شده است.

– نداشتن نظم در کارها: اگر کودک در زندگی نظم دقیقی نداشته باشد، گاهی کارهایی که بر دوشش گذاشته شده است را انجام نمی‌دهد؛ مثلا شما اگر از او بخواهید که هر روز باغچه را آبیاری کند، دو روز این کار را انجام می‌دهد، ولی روز سوم آن را رها خواهد کرد.

– عدم علاقه به کارها: ممکن است کودک به کاری خاص، علاقه نداشته باشد و این مسأله باعث انجام ندادن مکرر آن وظیفه از ناحیه کودک گردد.- عدم توجه کافی به کودک در زمانی که کاری را سرموقع به انجام میرساند.

– بیماری شدید

– نقایص فیزیولوژیکی و بدنی

– گاهی توقعات و انتظارات بیش از حد والدین  باعث می شود که کودک دچار تنبلی شود.

– گاهی مشکلات و اختلافات خانوادگی دلیلی بر تنبلی کودک می شود

– نداشتن برنامه مشخص برای تماشای تلویزیون و یا بازی رایانه ای

– کمبود اعتماد به نفس

– برطرف کردن نیازهای فرزندان توسط والدین

.

رفتار با کودکان تنبل:

تنبلی کودکان، آنها را از تلاش و تکاپو باز می دارد. تنبلی می تواند از دوران کودکی در فرزندان به وجود آید و اگر در همان دوران کودکی به حل این مشکل اهتمام شود، دیگر تنبلی برای او عادت ترک نشدنی تبدیل نمی شود برای این امر، بهتر است ریشه های تنبلی را در کودک خود شناسایی شده و برای مقابله با آن به کار راهکارهایی اندیشیده شود. فرقی ندارد چه کودکان در مهد کودک باشد چه نوجوان، نحوه رفتار با تنبلی چالش برانگیز است. اگر چه راه های زیادی برای انگیزه دادن وجود دارد.

.

برای حل مشکل تنبلی و اصلاح این رفتار در کودک، توجه به نکات کاربردی زیر می‌تواند سودمند باشد:

◉ قبل از هر چیز با دقت شخصیت کودک خود و نقاط ضعف و قوتش را بشناسید.

◉ انتظارات خود را از کودک دقیقا مشخص کنید. انتظار شما از کودکتان باید براساس توانمندی و سن کودک باشد نه بیشتر. اگر تکلیفی بیشتر از توان کودک از او انتظار داشته باشید، به احتمال زیاد نخواهد توانست آن را انجام دهد؛ در نتیجه به دنبال راهی برای فرار می‌گردد و یکی از سهل ترین راه‌ها، دروغ گفتن است.

◉ با احترام، انجام کاری را از کودک خود بخواهید. درخواست مؤدبانه را همه قبول می‌کنند و در مقابل، برخورد تند باعث لجبازی کودکان می‌شود.

◉ برکارهای کودک نظارت کنید. کاری را که از کودکتان خواسته‌اید، به قدری پیگیری کنید تا آن را انجام دهد. عدم نظارت والدین باعث تنبلی و کوتاهی کودک در انجام وظایفش می‌گردد.

◉ در واقع اگر وسط کار او را به حال خود رها کنید و او دستور شما را انجام ندهد، سهل انگاری را خواهد آموخت.

◉ طوری شرایط را تنظیم کنید تا کودک از کارش لذت ببرد، و باعث رنج و عذاب وی نباشد.

◉ دقت کنید که به کودک زیاد دستور ندهید و او را “پادو” تلقی نکنید. کودک باید شما را یک فرد منطقی و منصف بداند که حرمت او را نگه می دارید.

◉ همنوع دوستی و کمک به دیگران را از همان خردسالی یادش بدهید. خردسالان علاقه دارند که به والدین خود کمک کنند. والدین می‌توانند از این علاقه و استعداد به نحو مطلوب بهره برداری کنند. از ابتدای خردسالی به کودک وظایفی در حد توان او محول کنید. مثلا یک خردسال می‌تواند لباس، اسباب بازی، و چیزهای دیگر را از زمین جمع‌آوری کند.

◉ برای دستور دادن از جملات ساده و قابل فهم کودک استفاده کنید. همچنین با یادآوری، از فراموش نکردن آن کار از سوی کودک، اطمینان حاصل کنید.

◉ هرگز در برخورد با اهمال کاری کودک عصبانی نشوید. عصبانی شدن، نشان دهنده شکست شما است. کافی است با حالتی جدی و مصمم، وظایفش را یادآوری کنید. خیلی آرام بگویید بعد از اینکه کارش را انجام داد با هم یک قطعه شیرینی خواهید خورد و یا هر چیر دیگری که مورد علاقه اوست.

◉ هنگامی که کودک شما در برخی از امور خوب عمل می‌کند، از کارش تعریف کنید تا در بقیه زمینه‌ها نیز بهبود یابد.

◉ در صورتی که راهکارهای دیگر کارساز نبود، محرومیت کودک از برخی امتیازات؛ مثل بازی کردن، پول توجیبی و اسباب بازی، می‌تواند به اصلاح رفتار تنبلی کودک، کمک کند. البته تنبیه، آخرین راهکار است و نباید زود به زود تکرار شود.

.

راه های رفع مشکل تنبلی کودکان در نوشتن تکالیف مدرسه:

– مشخص کردن زمان برای انجام تکالیف مدرسه (بهتر است از معلم بپرسید که مشق نوشتن بچه ها چقدر طول می‌کشد)

– به بچه ها یاد دهید قبل از انجام هر کار لذت بخشی باید ابتدا تکالیفشان کامل کنند. سعی کنید ثابت قدم باشید و تلفن همراه، بازی های ویدیویی و هر عامل حواس پرتی را از دسترس خارج کنید.

– قبل از دخالت مستقیم مشاهده کنید. ببینید اصلا به شما نیاز دارد یا خیر تا می توانید خودتان را دور کنید. بگذارید خودش تکالیفش را انجام دهد.

– مشق ننوشتن بچه ها یکی از شایع ترین مشکلات پدر و مادر ها است ، یکی از دلایل عدم تمایل بچه ها به مشق ننوشتن طولانی بودن این کار هست بهتر است در حین درس خواندن و انجام تکالیف برای فرزندتان استراحت در نظر بگیرید.

– شما مسئول نوشتن نیستید؛ راهنمایی های اضافی انجام ندهید و تا می توانید ساکت باشید. اگر کودک بدون حضور شما می تواند مشق بنویسد کارتان را درست انجام داده اید، در غیر این صورت کودک شما مسولیت پذیری لازم را ندارد

– به کودکان انگیزش دهید تا تکالیفشان را انجام دهند

– دلایل تنبلی کودک خود را بیابید. با پیدا کردن علت و ریشه یابی آن راحت تر می توانید مشکل را حل کنید. بعد از شناسایی علل این مشکل، سعی نکنید با فشار، کودک را به تلاش وادار کنید؛ فشار زیاد بر کودک، او را دلزده خواهد کرد.

– بازخوردهای مثبت و مورد تشویق قرار دادن کودکان، یکی از راه های مؤثر برای مقابله با تنبلی در آنها است. تشویق به موقع، انگیزه ی درونی کودک را برای انجام کارها بیدار می کند. البته هشیار باشید که انجام وظایف منوط به دادن باج نباشد.

– برای کودکان فعالیت های مختلف و متناسب با علاقه تعیین کنید و از پاداش ها و مشوق ها برای انجام دادن کارها استفاده کنید.

– فعالیت ها و کارهایی را به کودک بسپارید که توانایی انجام آن را داشته باشد و در انجام آن دچار شکست نشود. و در حد امکان به خود کودک اجازه دهید تا برنامه ریزی داشته باشد. این کار او را مسؤلیت پذیر می کند و علاوه بر آن، با انگیزه بیشتری به انجام فعالیت های می پردازد.

– مشکلات خانوادگی را به حداقل برسانید. با کمتر شدن مشکلات و فراهم شدن آسایش برای کودکان بسیاری از مشکلات و اختلالات رفتاری آنها حل می شود.

– مهمترین مسئله، توجیه کودک برای مسئولیت پذیری است. کودک باید متوجه شود که پذیرش مسئولیت و انجام درست آن بیشترین منفعت را به خود او می رساند و او را برای بهره برداری درست از توانایی هایش در مسیر نیکبختی آماده می کند. درواقع، هرچه کوشا تر، موفق تر. مصداق آن شعر قدیمی که می گوید: “مزد آن گرفت جان برادر که کار کرد. ”

.
منابع :

.https://www.nipna.ir
.https://www.beytoote.com