اینکه به شما گفته شود فرزند شما دارای معلولیت است میتواند بهاندازه مرگ ناگهانی یکی از اعضای خانواده آسیبزا باشد. بسیاری از والدین از چنین خبری حیرتزده میشوند و ممکن است دچار شوک، اضطراب، ناباوری، ترس و ناامیدی شوند اما افسوس خوردن هیچ مشکلی را حل نخواهد کرد؛ بنابراین بهتر است این را بپذیریدکه کودکان معلول هم مانند دیگر انسانها میتوانند از یک زندگی عادی برخوردار باشند. کودک معلول ممکن است نیاز به مراقبت و نوع رفتار ویژه در تمام دوران رشد خود داشته باشد اما از هر چیزی مهمتر این است که باید خیلی طبیعی و مانند کودکان دیگر با او رفتار شود. یادتان باشد حتی با معلولیت جسمی و ذهنی هم، کودک میتواند شاد و اجتماعی بار بیایید اما این بستگی به نوع رفتار و تربیت شما بهعنوان پدر و مادر دارد. همچنین آگاهی از نحوه مواجهه با چالشهای پیش رو، نحوه مراقبت از روابط زوجین و نحوه برخورد با کودک معلول ازجمله مسائل مهمی است که میتواند تا حد زیادی از فشارهای روانی بکاهد و نظم و آرامش را در زندگی برقرار سازد.
.
نحوه رفتار والدین با کودک معلول
دقت کنید که کودک معلول شما از فشارهای روانی حاصل از عکسالعمل اطرافیان و تفاوت ذهنی و جسمی با دیگران مصون نیست. ضعف مهارتهای اجتماعی میتواند باعث شود او در برخی زمینهها کنار گذاشته شود و اگر در برقراری ارتباط مشکل داشته باشد، ناامیدی وی افزایش مییابد. همچنین القای این حس که او نمیتواند مانند خواهران و برادرانش مسئولیتهایی را متقبل شوند، ممکن است عزتنفس او را پایین بیاورد؛ بنابراین والدین برای تقویت اعتمادبهنفس کودک معلول خود باید یکسری نکات را رعایت کنند:
-او را با دیگران مقایسه نکنید- کودکان معلول هنگام مقایسهشدن با همنوعان خود اغلب احساس ناکافی بودن میکنند و عزتنفس خود را از دست میدهند؛ بنابراین سعی کنید رشد و پیشرفت کودک معلولتان را با خواهر و برادرانش مقایسه نکنید؛ در عوض بر روی تواناییهای او تمرکز کنید تا عزتنفس او را افزایش دهید.
– او را درک کنید- ممکن است فکر کنید که او یکسری رفتارها را از روی عمد مرتکب میشود درحالیکه انجام بیشتر رفتارها در کودکان معلول ناشی از فقدان مهارتهای ارتباطی، مهارتهای حرکتی ضعیف و عدم توانایی است؛ در چنین مواردی بیاحترامی، پرخاشگری و رفتار بد با کودک میتواند عواقب بسیاری بدی داشته باشد.
-سطح توقعتان را بهدرستی ارزیابی کنید- سعی کنید بپذیرید، رؤیاهایی که برای فرزند خود در نظر داشتهاید ممکن است غیرممکن باشد اما روی معلولیت فرزندتان تمرکز نکنید و او را دستکم نگیرید. در عوض، آرزوها و رؤیاهای دیگری برای او داشته باشید و به او کمک کنید تا تواناییهای بالقوه خود را محقق کند.
-به او کمی استقلال دهید- با انجام هر چه بیشتر کارها توسط خود او و تصمیمگیری در برخی امور، در کودک عزتنفس و استقلال ایجاد کنید.
-اصول تربیتی را رعایت کنید- انتظارات شما از کودک معلولتان ممکن است لزوماً پایین باشد اما این بدان معنی نیست که باید رفتار بد و بیانضباطی را تحملکنید. او نیز مانند خواهران و برادران خود باید به قوانین خانه احترام بگذارد و با روال خانوادگی سازگار باشد. سعی کنید همهچیز را از دید او ببینید و بپذیرید که اصول تربیتی ممکن است برای رشد او مناسب باشد؛ بنابراین داشتن انتظارات مناسب، به کودک معلول شما کمک میکند تا تمام تواناییهای خود برای به دست آوردن رضایت شما را به کار گیرد.
-با او به زبان خودش صحبت کنید- این امر می تواند باعث کنترل رفتار بد کودک شده و در تصمیمگیری به او کمک کند. بهعنوانمثال، کارتهای فلش با انواع غذاها یا گزینههای لباسی که روی آنها کشیده شده است، میتواند به او کمک کند تا انتخاب کند چه چیزی میخواهد بخورد یا بپوشد.
-با کودکتان ارتباط برقرار کنید-برخی کودکان معلول قادر به صحبت کردن هستند و برخی دیگر نه؛ در هر دو صورت آنها قادر به برقراری ارتباط با شما هستند، حتی اگر صحبت نکنند. کودکان توسط همهچیز در محیط خود تحریک میشوند: توسط صداها، تعاملات و حتی لبخند زدن؛ بنابراین سعی کنید با فرزند معلول خود صحبت کنید، با زبان ساده توضیح دهید که چهکاری انجام میدهید و به او لبخند بزنید. همچنین شما میتوانید با ساختن اسباببازیهای کوچک در خانه و قرار دادن سنگ یا حبوبات در بطری و تکان دادن آن، مغز کودک را تحریک کرده و با او ارتباط برقرار کنید.
.
منابع :
. https://article.tebyan.net
