بودن با یک کودک پرانرژی میتواند بسیار کسلکننده باشد، اما محدود کردن همین کودک ها پاسخ درستی به رفتار آن ها نمی باشد. به جای آن باید به دنبال روش برخورد با کودک شلوغ باشید که روحیهی او را به سمت کارهای دیگری هدایت کنید و هر چیزی را که باعث متمایل شدن بیشتر او به این رفتار میشود حذف کنید. در اینجا ۶ روش برخورد با کودک شلوغ را بیان می کنیم.
.
۱- او را در یک رشتهی ورزشی ثبتنام کنید
کودکی مهم ترین وقت برای پیوستن به لیگ فوتبال نونهالان یا شروع کردن ژیمناستیک، کاراته یا کلاس شنا است. هر کدام از این فعالیتها این توانایی را دارد دلیلی بر بهتر شدن هماهنگی و بالا رفتن تمرکز فرزند شما شود. به آن ها اجازه دهید خودشان برنامهای را که دوست دارند انتخاب کنند، اما اطمینان داشته باشید که این فعالیتها بیشاز حد ساختار پیدا کرده و نظاممند نیست. انجمن پزشک های اطفال در آمریکا (AAP) پیشنهاد میکنند کلاسهایی که برای کودکان پیشدبستانی برگزار میشوند، باید دست کم ۳۰ دقیقه بازی آزاد داشته باشد و برنامهی آموزشی آن نباید بیش از ۲۰ دقیقه طول بکشد.
.
۲- برایش لوازم جدید بخرید
با اطمینان زیاد بگوییم کودک ۳ سالهی شما عاشق سهچرخه می باشد ، اما این سهچرخه این توانایی را دارد مانع رشد او بشود. برای او یک دوچرخه ای با چرخهای کمکی خریداری کنید. و برای او حلقهی هولا، فریزبی، راکت تنیس کوچک، اسب پلاستیکی و توپهایی در اندازههای مختلف بخرید. به علاوه این ها امکان دارد بخواهید برای کودک خود دستگاه پخش موسیقی مخصوص خودش را بخرید تا هر زمان که دوست داشت با موسیقی موردعلاقهاش برقصد.
.
۳- با هم بازی کنید
دفعهی بعد که به سوی پارک رفتید اسکیت یا بادبادکی را که او توانایی داشته باشد بهپرواز دربیاورد با خود ببرید. در خانه تظاهر کنید که با یک قلمو و سطل آب مشغول رنگ زدن دیوار خارجی خانهتان هستید یا با حبابی دنبال کودکتان کنید. زمانی که به دلیل شرایط آبوهوایی مجبور هستید در خانه بمانید، بازیهایی انجام دهید که باعث تحرک داشتن کودک شود.
.
۴- تلویزیون را خاموش کنید
اگر این فکر را می کنید که تماشای تلویزیون در روش برخورد با کودک شلوغ شما کمک می کند سخت در اشتبه هستید. کارتونها و سیستمهای بازی با تحرک زیاد این توانایی را دارد باعث تحریک بیشازحد کودک شود و درنتیجه کودک شما حتی این توانایی را ندارد سر جای خودش بنشیند. انجمن متخصصان بیماری اطفال در آمریکا پیشنهاد میکند کودکان در طول روز تنها ۲ ساعت درمعرض تلویزیون، بازیهای ویدیویی و کامپیوتر قرار بگیرند و ۳ ساعت قبل از خواب تماشای هر سه مورد ممنوع می باشد.
.
۵- مراقب غذای کودک باشید
شیرینی به خودی خود این توانایی را ندارد باعث فعالیت خیلی زیاد شود، ولی مطالعات نشان میدهند که خوردن آبنبات و نوشیدنیهای شیرین با معدهی خالی باعث بیشتر شدن فعالیت کودکان میشود. همچنین مهم است که کافئین را که یک محرک در نوشابهها، چای و شکلات می باشد، از تغذیه کودکان خود حذف کنید. کودک شما بهطور طبیعی انرژی کافی دارد و نیازی به گرفتن انرژی از مواد شیمیایی نیست.
.
۶- به رفتارهای خوب پاداش بدهید
ربکا آنگر پزشک متخصص اطفال در بیمارستان مموریال در شیکاگو میگوید: «محدودیت گذاشتن برای کودکان در این سن اهمیت بسیار زیادی دارد.» اگر کودک شما مایل باشد که با سرعت در یک سوپر مارکت بدود، معاملهای با او انجام بدهید. اگر او به شما در یافتن اقلام موجود در فهرست خرید کمک کرد، پس از خرید کردن او را به زمین بازی ببرید و مراقب این باشید که تمام وقت به قولتان عمل کنید.
.
۷- بیحوصلگی اوضاع را بدتر میکند
کودکان زمانی که کاری برای انجام دادن ندارند، به میزان زیادی پرانرژیتر میشود. تمام وقت آنها را با کارهای ساده مشغول داشته باشید.
.
۸- هنرمند درون کودک را بیرون بیاورید
سارا و دختر ۶ سالهاش صبا قبل از این که برای گردش به باغوحش بروند، به وسیله یک کاغذ یک باغوحش کاغذی در خانه خود درست کردند. سارا میگوید دخترش عاشق نقاشی کردن حیواناتی است که به آنها علاقه دارد.
.
۹- بازیهای نمایشی را ارتقاء بدهید
مادری را میشناسم که یک جعبهی لباس نمایش درست کرده است که شامل کلاه آتشنشان، چشمبند دزد دریایی، اسلحهی پلاستیکی و چیزهای دیگر مناسب بچهی ۴ ساله است. این مادر میگوید فرزندش داستان اختراع میکند، از بدنش استفاده میکند و به این شیوه، خودش را سرگرم میکند.
.
۱۰- سعی کنید در این روش برخورد با کودک شلوغ با کودک خود کنار بیایید
◉ زمانی کودک خردسال شما شروع به بهانه گرفتن و نقنق کرد، از او درخواست کنید که به صورتهای مختلف ابتدا درگوشی، بعد به آهستگی و سپس خیلی بلند و… چیزی را که میگوید، تکرار بکند. این روش، درست مثل یک بازی، توجه او را جلب می کنید و بهانهگیری را فراموش می کند
◉ در باره کودک دبستانی خودتان این توانایی را دارید از چند روش کلی استفاده کنید. به محض این که شروع به بهانهگیری کرد، حرف او را قطع کرده و به آرامی بگویید:داری نق نق و بهانهگیری میکنی و من به تو گوش نمی دهم، پس بهتر این است که با صدای شمرده صحبت کنی
◉ اگر باز هم ادامه داد، دوباره درخواست خود را تکرار کنید. اگر طریقه گفتار خود را تغییر داد، با بیان جملهای او را تشویق کنید. میتوانید بگویید: «وقتی بدون نق نق کردن میگویی که چه میخواهی، بیشتر دوستت خواهم داشت.»
◉ اگر در چنین مواقعی عصبانی میشوید، هیجان صدای خود را فرو ببرید و فراموش کنید که چه قدر دلتان میخواهد فریاد بزنید.
◉ یادتان باشد که با مهار عکسالعمل خودتان این توانایی در شما به وجود می آید که ارتباط بیشتر و بهتری با فرزند خودتان برقرار کنید. بعد به او بگویید که میدانید دلیل ناراحتی او چیست و ازاین طریق با او به توافق برسید. برای مثال فرض را بر این بگیرید که چون به فرزندتان اجازه ندادهاید که قبل از ناهار شیرینی بخورد، ناراحت شده است پس شیرینی را در جایی قرار بدهید که این توانایی را داشته باشد آن را ببیند و به او قول بدهید که بعد از خوردن غذا به او شیرینی خواهید داد. زمانی که فرزندان شما واضح و محکم صحبت میکند، گوش بدهید و او راتحسین کنید. با این کار، به او آموزش میدهید که اگر بدون آن که بهانهگیری کند چیزی بخواهد، زودتر به آن می رسد.
.
۱۱- وقتی بهانه گرفتن به پرخاشگری میکشد
بهانهجویی گاهی اوقات به پرخاشگری می رسد، به این خاطر که والدین این احساس را دارند که روی رفتار کودک خود و شرایط موجود، کنترلی ندارند. خوشبختانه بد خلقیهای کودک ها با رسیدن به سن مدرسه کم تر می شود؛ چون به این توانایی می رسند که راهحلهای بهتری در مواجهه شدن با شکست و ناکامی پیدا کنند. اما در روش برخورد با کودک شلوغ شما می توانید این راهکارها را در هنگام پرخاشگری وی به کار گیرید.
روش تاثیر گذار برای از بین بردن پرخاشگری به وجود آمده از بهانهجوییهای پاسخ داده نشده یا رفع نشده، این است که آن را از اول مهار کنید.
وقتی که در مقابل پرخاشگری کودک خودتان با خشم و عصبانیت عکسالعمل نشان دهید، بهطوری غیرمستقیم به او یاد می دهید که عصبانیت وسیله کارسازی برای دست پیدا کردن به هدف ها است. به جای آن این توانایی را دارید که بگویید: زمانی که گریه کردنت تمام شد ، درباره آن با هم حرف می زنیم و راهحلی پیدا میکنیم و به اتاق دیگری بروید.
اگر کودک شما خیلی کوچک است و امکان این نیست که او را تنها بگذارید، پیش او بمانید. اگر به طرف شما آمد، او را بغل کنید ولی تا وقتی که آرام نشده، چیزی را که میخواهد به او ندهید.
خود را به کار دیگری مشغول کنید. برای نمونه مطالعه کنید. با این کار به او می رسانید که تا آرامنگیرد، نمیتواند توجه شما را جلب کند. بیشتر پرخاشگری های بچهها، اگر شخص مورد نظر حاضر نباشد، زودتر قطع میشود
در زمانی که فرزند شما در یک جای عمومی شروع به بدخلقی و پرخاشگری کرد، بدون این که به او و نگاههای مردم، او را به گوشهای خلوت برده و منتظر بمانید تا آرام بگیرد. به او بگویید: «اینجا پیش تو میمانم تا وقتی که آرام شوی و با هم صحبت کنیم.» اگر بعد از سه یا چهار دقیقه باز هم به فریاد و گریه خودش ادامه داد، او را بردارید و از آن مکان خارج شوید.
البته همیشه این نکته یادتان باشد که بهانه گرفتن همه وقت به پرخاشگری منجر نمیشود و در اصل فرزندان شما به دلایل مختلفی این کار را انجام میدهند.
◉ زمانی که فرزند شما چیزی میخواهد ولی این توانایی را ندارد که آن را به دست آورد.
◉ وقتی یادگیری انجام کاری برایش سخت باشد.
◉ وقتی که خسته شده باشد.
پس در روش برخورد با کودک شلوغ با اجتناب کردن از عواملی که امکان دارد به بهانهگیری و در نهایت پرخاشگری منجر شود، میتوانید از وقوع تنش جلوگیری کنید.
◉ اگر میبینید فرزند خردسال شما میخواهد پازلی را که خواهر بزرگترش انجام میدهد بازی کند، یا او را در این بازی با خواهرش همراه کنید یا این که توجهاش را به بازی دیگری که بیشتر مناسب سن او باشد، جلب کنید.
از آن جا که کودکان این موضوع را می دانند که در خارج خانه از تنبیه رفتار نادرست خبری نیست و معمولا ما ترجیح میدهیم در جمع، کودکمان را تنبیه نکنیم، این جنجال را به پا میکنند اما در این مورد هم راهحلهایی وجود دارد. ما بزرگترها باید واقعبین باشیم. برای مثال نمیتوان از کودکی سه ساله انتظار این را داشت یک ساعت تمام، صبورانه در صف یک رستوران یا فروشگاه منتظر بماند، بدون آن که به شیوه ای سرگرم باشد
برای نمونه یکی از راه های آرام کردن کودک شلوغ این است که یک اسباببازی دلخواهش را همراه ببرید تا سرگرم بشود. قبل از رفتن هم او را از برنامه آگاه کنید و توقعات خود را واضح برایش بگویید:اگر با من بیایی، کارم یک ساعت طول میکشه که اگر آروم باشی و هی چیزهای مختلف نخواهی، بعدش میریم پارک.
ضمنا وقتی میبینید چند دقیقه ای است که آرام ایستاده با لبخند زدن یا فشردن دستش و چشمک او را تحسین کنید. شما باید به عنوان گام نخست از خود بپرسید آیا واقعا در منزل کودک خود را تحت کنترل دارید یا نه؟ اگر بررسی کنید، بیشتر حتی در منزل این توانایی را ندارید قوانین را خوب و پیگیر اجرا کنید که صد البته اگر از این دسته والدین هستید در خارج از منزل مشکلتان بیشتر میشود.
ولی باید قاطع بود و دلیل و رفتاری را متناسب رفتار کودک، چه مثبت و چه منفی در نظر گرفت که اجرای آن واقعا در مکان عمومی امکان داشته باشد. برای نمونه در رستوران هر چه میگویید چنگالت را پرت نکن، او توجه نمیکند، باید اخطار دهید، اگر یک دفعه دیگر این کار را بکنی باید بروی داخل ماشین بنشینی.
.
.
منابع :
.https://ravanaramclinic.com
